Ο Φρεντερίκ Μπουασονά (Γαλλικά: Fred Boissonnas, Γενεύη 18 Ιουνίου 1858 - 17 Οκτωβρίου 1946) ήταν Γαλλοελβετός φωτογράφος,
ιδιαίτερα γνωστός για την φωτογραφική τεχνική του αλλά και την
εκτεταμένη φωτογράφιση του ελληνικού χώρου επί τριάντα περίπου έτη, μαζί
με τον συνοδοιπόρο του Ντανιέλ Μπο-Μποβί, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης. Το έργο του, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον στην Ελλάδα θεωρείται εν γένει «πρωτοποριακό αλλά και καθοριστικό για την εξέλιξη της ελληνικής φωτογραφίας κατά τον 20ό αιώνα».
Την περίδο 1900 - 1930 επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα αποτυπώνοντας με την φωτογραφική του μηχανή όψεις της ελληνικής κοινωνίας. Το 1903 επισκέφθηκε
για πρώτη φορά την Ελλάδα μαζί με τον Ντανιέλ Μπο - Μποβί, πρύτανη της
Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης. Μαζί με τον Ντανιέ και τον κυνηγό Χρήστο Κάκαλο κατέκτησε για πρώτη φορά την κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα, τον Αύγουστο του 1913. Το τελευταίο του ταξίδι στην Ελλάδα το πραγματοποίησε το 1930 οπότε και επισκέφθηκετο Άγιο Όρος. Μεταξύ άλλων επισκέφθηκε την Πελοπόννησο, την Ανδρίτσαινα, την Αθήνα, την Ιθάκη, την Κρήτη κ.α. Συνοδοιπόρος σε πολλά ταξίδια του στην Ελλάδα υπήρξε ο ελληνιστής Βικτόρ Μπεράρ. Το αρχείο του με τις ελληνικού περιεχομένου φωτογραφίες του φυλάσσεται στο Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης.
Η
μεταβολή μιας κατάστασης, συμπεριφοράς, σκέψης, ενός αισθήματος. Μα και
πάλι μπορεί να είναι οριστική, μερική ή πλήρης, όπως συμβαίνει με την
ώρα και τη θερμοκρασία. Νοείται και ως αντικατάσταση, ενός προσώπου
ή πράγματος. Τροποποίηση και μετασχηματισμός ακόμη είναι. Η επιστροφή
ενός κεκτημένου ή η ορατή μετατροπή στις δομές ενός κοινωνικού συνόλου. .
.
Όπως και να έχει… αίτημα των καιρών μας είναι…
Ημερομηνίες αποστολής φωτογραφιών:1 Μαΐου - 26 Μαΐου 2013
Στις
26 Μαΐου η κριτική επιτροπή θα επιλέξει τις 25 καλύτερες φωτογραφίες οι
οποίες θα εκτεθούν στον Πολιτιστικό Δημοτικό πολυχώρο στα παλιά σφαγεία
Ιωαννίνων, από τις 5 έως τις 16 Ιουνίου 2013.
Δηλώσεις συμμετοχής: Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να διαβάσουν τους όρους συμμετοχής και να ανεβάσουν την φωτογραφία τους στον παρακάτω σύνδεσμο. www.photometria.gr
Βραβεία:
1o Βραβείο Κριτικής επιτροπής, ένα ταξίδι στοBergamo (Μιλάνο) για 3 ημέρες προσφορά τουwww.passpantou.gr
2o Βραβείο Κριτικής επιτροπής μία ψηφιακή φωτογραφική μηχανή προσφορά του www.galaiosphoto.gr
Βραβείο κοινού, μία δωροεπιταγή αξίας 100 ευρώ, προσφορά των ΙΚΕΑ
Ψηφοφορία Από τις 5 έως 15 Ιουνίου το κοινό θα μπορεί να ψηφίζει για την 1 καλύτερηφωτογραφία κοινού εκ των 25 καλύτερων που θα έχει επιλέξει η πενταμελής κριτική επιτροπή.
Αποτελέσματα Τα
αποτελέσματα των 4 καλύτερων φωτογραφιών θα ανακοινωθούν στις 16
Ιουνίου στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ Φωτομετρία, που θα
πραγματοποιηθεί στα Παλαιά σφαγεία Ιωαννίνων και θα αναρτηθούν στο www.photometria.gr
Κριτική Επιτροπή
Η
5μελής επιτροπή αποτελείται από τους Andre Bakker, Κωστή Εμμανουηλίδη,
Φωτεινή Παπαχατζή, Κωνσταντίνο Βάσση και τον Κωστή Μουσελίμη.
(Σημείωση, η έκθεση των 25 καλύτερων φωτογραφιών του διαγωνισμού "Photometria Awards 2013 Change" θα ταξιδέψει και θα εκτεθεί σε 7 πόλεις της Ελλάδας).
Όροι Συμμετοχής
Η συμμετοχή είναι δωρεάν, με δικαίωμα αποστολής μίας φωτογραφίας με μέγεθος όχι μεγαλύτερο από 500ΚΒ
Οι
φωτογραφίες πρέπει να είναι πρωτότυπη δουλειά των συμμετεχόντων και για
τυχόν υποκλοπή φωτογραφιών η διοργανώτρια αρχή δεν φέρει καμία ευθύνη.
Το Φεστιβάλ Φωτομετρία δεν είναι υποχρεωμένο να επιστρέψει την τυπωμένη φωτογραφία στον δημιουργό της.
Οι
συμμετέχοντες στο διαγωνισμό δηλώνουν ότι παραχωρούν στους διοργανωτές
του διαγωνισμού το δικαίωμα δημοσίευσης, έκθεσης και εκτύπωσης των
φωτογραφιών, με τον όρο της αναφοράς των ονόματος των δημιουργών, χωρίς
να θεμελιώνεται δικαίωμα αμοιβής τους.
Τα πνευματικά δικαιώματα των φωτογραφιών ανήκουν στους φωτογράφους.
Η αξιολόγηση των φωτογραφιών θα έχει ως βάση τη σύνθεση, τη συνοχή και τη σχέση τους με το θέμα του διαγωνισμού «Αλλαγή; / Change?».
Η
συμμετοχή στο διαγωνισμό συνεπάγεται αυτόματα ότι η μη ακριβής
συμμόρφωση προς τους όρους του διαγωνισμού (μη αναγραφή στοιχείων,
αναληθή στοιχεία, αποστολή πάνω από μίας φωτογραφίας κλπ) αποτελεί λόγο
αποκλεισμού από την κρίση.
Η
συμμετοχή στο διαγωνισμό προϋποθέτει την ανεπιφύλακτη αποδοχή των
παραπάνω όρων και συνεπάγεται τη συνακόλουθη παραίτηση από κάθε σχετική
αξίωση έναντι της διοργανώτριας αρχής.
Η κρίση της πενταμελής επιτροπής είναι οριστική και δεν επιτρέπεται ουδεμία ένσταση ή άλλη διεκδίκηση.
Αν η φωτογραφία σας επιλεγεί στις 25 καλύτερες θα σας ζητηθεί το πρωτότυπο αρχείο σε καλή ανάλυση προς εκτύπωση.
Με την συμμετοχή στον διαγωνισμό αποδέχεστε την ενημέρωση σας μέσω email για τις δράσεις του Photometria Festival.
Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ’ Αλγέρι.
Θυμάμαι, ως τώρα να `τανε, το γέρο παλαιοπώλη,
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια,
ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:
«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν’ αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το `χει ζώσει,
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το `χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.
Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια,
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.
Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.
Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν’ αγοράσεις.»
Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ’το.
Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που η ιδιοτροπία μ’ έκαμε και το `καμα δικό μου,
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου..
Εδώ ας σταθώ
κι ας δω κι εγώ τη φύση λίγο
θάλασσα του πρωιού
κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη
Όλα ωραία και μεγάλα φωτισμένα
λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη
Εδώ ας σταθώ
κι ας γελαστώ πως βλέπω αυτά
τα είδα αλήθεια μια στιγμή
σαν πρωτοτοστάθηκα
κι όχι κι εδώ
τες φαντασίες μου
τα ινδάλματα της ηδονής
κι όχι κι εγώ
Όλα ωραία και μεγάλα φωτισμένα
λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη
Επειδή σ’ αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού, γιά το μικρό το πόδι σού μές στ’ αχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε
Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα
Πώς χαιδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά το "τί" καί το "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι καί πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά
Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα, καί το νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ
Επειδή σ’ αγαπώ καί σ’ αγαπώ
Πάντα Εσύ το νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:
Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ ουρανού με τ’ άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Πού πιά δεν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’ αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο καί το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ’ επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Ο Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν (Henri
Cartier-Bresson, 22 Αυγούστου1908 - 3 Αυγούστου2004)
ήταν Γάλλοςφωτογράφος. Θεωρείται ένας από τους
σημαντικότερους φωτογράφους του 20ού αιώνα και ειδικότερα ένας από
τους «πατέρες» της φωτοδημοσιογραφίας. Το έργο του έχει κερδίσει καθολική
αναγνώριση σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Μπρεσόν ανήκε σε μια από τις πλουσιότερες
οικογένειες της Γαλλίας.
Σπούδασε ζωγραφική την
δεκαετία του 1920 και ασχολήθηκε
με τη φωτογραφία την
δεκαετία του1930. Επισκέφθηκε την Ισπανία το 1937 κατά την
διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην χώρα και το 1940 συνελήφθη από
τους Γερμανούς και φυλακίστηκε για 3 χρόνια. Δραπετεύει το 1943, φθάνει στη Γαλλία και
μπαίνει στην αντίσταση, όπου συμμετέχει σε φωτογραφικά επιτελεία και καθοδηγεί
την κινηματογράφηση και φωτογράφηση της κατοχής και της απελευθέρωσης του Παρισιού.
Παράλληλα, κάνει τα φωτογραφικά πορτραίτα διαφόρων καλλιτεχνών. Το 1946 ο Μπρεσόν
επέστρεψε στις Η.Π.Α για
να πραγματοποιήσει έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (Museum of
Modern Art). Το 1947 υπήρξε
συνιδρυτής με τους Ρόμπερτ Κάπα και
Ντέιβιντ Σέιμουρ, στο διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Μάγκνουμ (Magnum), στο
οποίο παρέμεινε μέλος του ως το 1966.
Πέθανε στο σπίτι του στο Παρίσι σε ηλικία 96 ετών.
Η Margaret Bourke-White ήταν
διάσημη Αμερικανίδα φωτορεπόρτερ και η πρώτη πολεμική ανταποκρίτρια στον κόσμο.
Απεσταλμένη των περιοδικών Fortune και Life, δούλεψε στις εμπόλεμες ζώνες στη
Γερμανία, την Αφρική και την Ιταλία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου.
Έγραψε ιστορία με το βιβλίο της "You Have Seen Their Faces", μια
συλλογή φωτογραφιών από την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ.
Είχε την ειρωνική τύχη να φωτογραφίσει τον Γκάντι μόλις λίγες ώρες πριν από τη
δολοφονία του.
Ο Ρόμπερτ Κάπα (Robert
Capa, πραγματικό όνομα γέννησης Endre Ernő Friedmann;[1]
22 Οκτώβριου, 1913 – 25 Μαΐου, 1954) ήταν Ούγγρος πολεμικός φωτογράφος και φωτορεπόρτερ που κάλυψε πέντε διαφορετικούς
πολέμους: τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, τον Β΄ Σινοϊαπωνικό πόλεμο,
τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλη την Ευρώπη, τον
Αραβο-Ισραηλινό
πόλεμο του 1948, και τον Πρώτο Πόλεμο
της Ινδοκίνας. Κατέγραψε την πορεία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο
Λονδίνο, την Βόρειο Αφρική, την Ιταλία, την Απόβαση της Νορμανδίας στην παραλία Όμαχα (Omaha Beach) και την
απελευθέρωση του Παρισιού. Οι εν δράσει φωτογραφίες του, όπως εκείνες που
ελήφθησαν κατά την απόβαση στη Νορμανδία το 1944, απεικονίζουν τη βία του
πολέμου με μοναδικό τρόπο. Το 1947, ο Κάπα υπήρξε ο συνιδρυτής του Magnum Photos με, ανάμεσα
σε άλλους, τον Γάλλο φωτογράφο Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν. Ο οργανισμός αυτός υπήρξε
το πρώτο συνεργατικό πρακτορείο για ανεξάρτητους φωτογράφους σε παγκόσμια
κλίμακα.
Η φωτογραφία του KevinCarterτο Μάρτιο του 1993
στο νότιο Σουδάν. Ένα μικρό, γυμνό, σκελετωμένο κορίτσι σέρνεται από την πείνα
λίγα μέτρα πίσω από το σταθμό τροφοδοσίας του ΟΗΕ. Ένα αρπακτικό είναι προσγειωμένο
λίγο πιο πίσω. Βραβευμένη στις 23 Μάη 1994 με το βραβείο PulitzerPrizeforFeaturePhotographyστη σκηνή LowMemorialLibraryτου πανεπιστημίου Columbia.Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο μήνες αργότερα σε ηλικία 34 ετών λόγω των
επιθέσεων που δέχτηκε επειδή δεν βοήθησε το κοριτσάκι αλλά ακολούθησε τις
γενικές οδηγίες που θέλουν να μην αγγίζουν δημοσιογράφοι θύματα για το φόβο
επιδημιών, αυτοκτόνησε.
Βραβευμένη φωτογραφία του CarloBarriaμε το 1ο βραβείο στην κατηγορία SpotNewsτου WorldPressPhotoτο 2007.Ο άνδρας μεταφέρει το πτώμα ενός αγοριού ,μετά από έκρηξη
παγιδευμένου αυτοκινήτου στη Βαγδάτη.
Η τιμωρία ενός διαρρήκτη στο Μεξικό.Δεμένος πάρα
πολλές ώρες σε στύλο ρεύματος ,ενώ περαστικοί τον έφτυναν και
έβριζαν.Βραβευμένη με το 3ο βραβείο στην κατηγορία Γενικά Νέα του WorldPressPhotoτο 2007 του DanielAguilar.
Όταν μια δικτατορία διοργανώνει «εκλογές» για να
νομιμοποιηθεί. Τονγκό, Αφρική, 2005, Προεδρικές «εκλογές» και η αστυνομία «απαντά»
στους διαδηλωτές. 1ο Βραβείο στην κατηγορία Spot News του World Press Photo το
2006 ,του Ben Curtis.
Σιέρα Λεόνε 2005 . Ένα μικρό αγόρι βοηθά τον
ακρωτηριασμένο πατέρα του να ντυθεί. Η φωτογραφία από τον Γιάννη Κόντο κέρδισε
το Πρώτο βραβείο του World Press Photo 2005 στην κατηγορία «Σύγχρονα Ζητήματα»
(ContemporaryIssues).
